ലാവ പോലെ നിൻ ഓർമകൾ

നിൻ അധരമതിൻ ചൂടൊന്നറിയുവാൻ

ഒന്നു തൊട്ടു ഞാനെൻ ചുണ്ടാൽ;

ചൂടല്ലത്‌, മെർക്കുറി മാപിനികൾ

ആകാശം മുട്ടിക്കും സൂര്യന്റെ കനൽ

തിളച്ചു മറിയുമൊരു ലാവ പോലെൻ

ഉൾക്കടലിൽ വീഴുന്നു നിൻ ചിരി

വീശിയടിക്കും മരുക്കാറ്റ്‌ പോലെ

ഉള്ളു പൊള്ളിക്കുമീ നഷ്ട സ്നേഹം

കിതച്ച് ‌മാറിയിരിപ്പൂ ഞാൻ-എൻ

പഴയ കിനാക്കൾ തൻ മാറാപ്പുമായി

ഏന്തിവലിഞ്ഞു നടന്ന് തളർന്നൊരെൻ

പാതി വളഞ്ഞൊരു മുതുകുമായ്‌

കഴിയുവതേതൊക്കെ കാലങ്ങൾ

പിടിവിട്ടുപോയ പിൻനാളുകൾ;

പുറകോട്ടു വലിച്ച്‌ കാലിൽ ചങ്ങലയിടും

നശിക്കാത്തയീ ഓർമകൾ മാത്രം ബാക്കി.